جدیدترین پژوهش های صورت گرفته درباره آثار نماز خواندن نشان می دهد كه خواندن منظم نماز به میزان زیادی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را كاهش می هد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شین هوا، براساس این پژوهش جدید، خواندن منظم نماز میزان ابتلا به بیماری آلزایمر را تا 50 درصد كاهش می دهد. این پژوهش نشان داد زنانی كه به شكل منظم نماز می خوانند ابتلای آنها به بیماری آلزایمر دستكم 50 درصد كمتر از زنانی است كه نماز نمی خوانند.
شایان ذكر است هدف از اجرای این پژوهش ارائه برنامه ای برای خانواده هایی بوده است كه در معرض بیماری آلزامیر بودند.
در همین رییس تیم پژوهشگران گفت كه در خواندن نماز از قوه تفكر استفاده می شود و این كار می تواند باعث فعال شدن توان فكر كردن انسان و در نهایت جلوگیری از ابتلا به بیماری آلزایمر شود.
این اولین پژوهشی نیست كه با هدف بررسی ارتباط بین دین و سلامتی و بهداشت صورت می گیرد زیرا در سال 2005 نیز پژوهشگران به این نتیجه دست یافتند كه در پیش گرفتن روش زندگی دینی باعث كندشدن پیشرفت بیماری آلزایمر می شود.
همچنین یك تیم پژوهشگران نیز كشف كرد كه میانگین شیوع بیماری آلزایمر و مرگ و میر در میان كودكان در جوامع دینی بسیار كمتر از جوامع غیر دینی است.
«العلم علمان، علم الابدان و علم الدیان» "پیامبر اكرم (ص)"
مجموعه ای كه تحت عنوان “چهل نكته پزشكی پیرامون نماز“ پیش روی شماست، كوششی ناچیز و حركتی كوچك در جهت هدفی بزرگ است كه آن هدف بزرگ، همانا اثبات همسویی "علم و دین" است.
در جهان امروز گروهی از مردمان(از جمله مردم ممالك غرب) با پیشرفت روز افزون و حیرت برانگیز علوم مختلف و با مشاهده توانایی های بی حد و حصر علم در گره گشایی از مشكلات بشری، اصالت محض را به “علم” داده اند و آن را بعنوان تنها راه نجات خویش برگزیده اند.
در مقابل در طول تاریخ همواره مردمان دیگری نیز وجود داشته اند كه “دین” را برای برخوررداری از زندگی سعادتمندانه، كافی دانسته اند و با بی اهمیت جلوه دادن همه مسائل دنیایی و حتی “علم” در اعتقادات خویش اصالت مطلق را به “دین” بخشیده اند.
از جمله پیروان این عقیده نیز می توان به رهبران مذهبی كلیسای كاتولیك در قرون وسطی، اشاره نمود.
اما در این میان آیین مقدس اسلام، به خصوص شكل حقیقی آن یعنی مكتب “تشیع” ، “علم و دین” را به عنوان دو بال نیرومند برای پرواز انسان، به سوی كمال مطلق خویش كه همانا نزدیك شدن به مرزهای عصمت و تخلق به اخلاق الهی در سایه قرب به حضرت حق است، معرفی می كند و پرداختن به هر یك بدون توجه به دیگری را، آفتی برای سعادت و نیكبختی انسان، به حساب می آورد.
به این ترتیب همان قدر كه عالم بی دین مسبب بدبختی خود و دیگران است، جاهل مقدس مآب نیز موجبات خسارت در دنیا و آخرت را برای خود و اطرافیانش فراهم می آورد.
این سخن مولای متقیان جهان و پیشوای شیعیان حقیقی، حضرت علی (ع) است كه می فرمایند:
العلم و الدین توامان، اذا افترقا احترقا
"علم و دین پیوسته با یكدیگرند و هر گاه جدای از هم شدند، آتش افروز خواهند بود."
اما نكته بسیار مهمی كه در این میان هرگز نباید آن را فراموش كرد، نقصان علم نسبت به دین است، چرا كه “دین” توسط آفرینشگر و خالق توانای هستی وضع شده است كه هم آگاه و مسلط بر همه جزئیات و ظرایف آفرینش است و همه آنچه كه برای سعادت و نیكبختی انسان در دنیا و آخرت
هنگام شک در طلوع آفتاب، نماز صبح را به چه نیتی بخوانیم؟
به نیت مافی الذمه.
" برگرفته از کتاب یکصد پرسش و پاسخ درباره نماز
نماز بهترین اعمال دینی است که اگر قبول درگاه خداوند عالم شود و عبادت های دیگر هم قبول می شود و اگر پذیرفته نشود و اعمال دیگر هم قبول نمی شود و همان طور که اگر انسان شبانه روزی پنج نوبت در نهر آبی شست و شو کند چرک در بدنش نمی ماند ،نماز های پنج گانه هم انسان را از گناهان پاک می کند .
سزاوار است که انسان نماز را در اول وقت بخواند و کسی که نماز را سبک و پست شمارد مانند کسی است که نماز نمی خواند .
پس انسان باید مواظب باشد که به عجله و شتاب زدگی نماز نخواند و در حال نماز به یاد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد و متوجه باشد که با چه کسی سخن می گوید.هم چنین سزاوار است کارهایی را که ثواب نماز را کم می کند بجا نیاورد.
"رساله توضیح المسائل آیت الله سیستانی"
اشتباه می کنند کسانی که با هر کسی یک ساعت حرف می زنند ولی با خالقشان صحبت نمی کنند. گاهی فردی یک ربع جلوی آینه می ایستد تا موهایش را درست کند ولی حاضر نیست که پنج دقیقه با خدا حرف بزند.
حجت السلام قرائتی درباره برکات نماز و آثارش در زندگی می فرمایند: خداوند در قرآن چندین راهکار برای دعوت به نماز داده است. یکی توجه به نعمت های خداوند است. یعنی کسی که به نعمت های خداوند توجه داشته باشد روحیه ی شکر در او پیدا می شود. پس نعمت های خدا را بشمارید. در اول قرآن داریم که عبادت کنید زیرا خدا شما را خلق کرده است. در آخر قرآن داریم که مردم باید بندگی کنند.
به خاطر نعمت اکسیژن، دریا، جنگل ،خاک و... در قرآن داریم :آیا ما به تو چشم ندادیم؟ اگر خداوند ساده ترین نعمت ها را از ما بگیرد ما فلج می شویم. مثلا نعمت غلتیدن. همه بطور اتوماتیک در شب غلت می خورند ولی کسی شکر این نعمت را بجا نمی آورد. اگر ما شب تا صبح را بطور صاف بخوابیم وغلت نمی خوردیم، فلج می شدیم. اگر گوش ما مثل پیشانی صاف بود، سمت صدا را تشخیص نمی دادیم. همه ی دنیا حکمت است.
خدا در قرآن می فرماید: اگر ما بخواهیم درخت ها را خشک می کنیم، چطور درختان سبز می شوند. اگر بخواهیم حرکت زمین را کند می کنیم تا گردش خورشید مختل بشود. اگر خورشید خیلی از زمین دور بود از سرما خشک می شدیم. بچه ای که شیطان و چموش است. اگر شما لطف هایی که در حق بچه ای کرده اید بگویید، او شرمنده می شود.
نماز از ارکان دین شمرده شده و در اسلام هیچ عملی پس از خداشناسی به پای آن نمی رسد ۱ همچنین پذیرش عبادات دیگر بستگی به پذیرفته شدن نماز دارد
نماز از ارکان دین شمرده شده و در اسلام هیچ عملی پس از خداشناسی به پای آن نمی رسد.[۱]همچنین پذیرش عبادات دیگر بستگی به پذیرفته شدن نماز دارد.[۲]و نماز همچون نهر آبی است که آلودگی گناه را از قلب می زداید.[۳]حضرت علی ـ علیه السلام ـ درباره اهمّیّت نماز فرمود: «اوصیکم بالصلوه و حفظها، فإنّها خیر العمل» [۴] شما را به نماز و حفظ آن سفارش می کنم که بهترین عمل است. بدیهی است که با چنین اهمّیّتی که این عبادت بزرگ دارد، خدا، پیامبر و ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ بطور جدّی و پی در پی مسلمانان را به بزرگداشت آن فرا خوانند و رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ و امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ خود بدان سخت پایبند باشند.
آنچه در زیر می آید، گوشه ای از تأکید فراوان اسلام پیرامون نماز است:
الف) سفارش قرآن
قرآن مجید در آیات فراوانی ـ
«مقدمه»
ستايش از آن خداست، او را مي ستاييم و از او ياري مي خواهيم و از آفات نفساني و انحرافات عملي خويش بدو پناه مي بريم و بر پيامبر خاتم محمّد مصطفي (ص) و خاندان گراميش ائمه معصومين (ع) درود مي فرستيم. از آنجاي كه نماز محكمترين رشتة الفت بين بندگان و خداست و ريسمان اتّسالي است كه همة هستي و موجوديّت آدمي را به ملكوت پيوند مي دهد. و نماز صفا بخش حيات جاودان، روشني بخش راه رهروان، تكيه گاه سالكان، راز و نياز عارفان، سرماية بينوايان، درواي دردمندان، دليل گمراهان، اميد اميدواران و كليد گشايندة همة مشكلات و زدايندة غم و اندوه است. نماز حقيقي است كه كيمياي حيات بدون آن بي سود بوده و بي خبران از آن بي خردانند و محرومان از اين مقام اسير دست شيطانند و نور آن حرارت بخش زندگي و فرار از آن ريشة شرّ و افسردگي و نمازگزار واقعي بدون شك دور از هر آلودگي است. نماز نه يك گل كه گلزار عبادت است چرا كه تكبير، تحميد، تعظيم، سجود، قنوت، تشهد، از گلهاي اين بوستانند. پس به اين گلزار درآي و خود را به گلهاي آن معطر ساز و از عصارة آن دل و جان خود را شفا ببخش كه اين مصفا شفا بخش دل هاست.
قرآن يكي از اسرار نماز را ياد خداوند ذكر مي كند«اقم الطلوه لذكري»[۱] نماز را به خاطر ياد من به پادار بلكه ياد بزرگتر خداست«و لذكر الله اكبر»[۲] زيرا انسان در زندگي اين جهان با توجّه به عوامل غافل كننده، نياز به يادآوري و تذكر دارد به اين معني كه زندگي بشود درياي بي پاياني است كه بدون ياد خدا گمراه كننده است و بشر را به غرقاب مي كشاند و اين موجود كه در كوتاهترين مدّت، خدا را از ياد مي برد و مسئوليت خويش را فراموش مي كند. آيا نبايد اوقات معيّني به هدف و مسير صحيح زندگي خود توجّه نمايد؟ علاوه بر اين كه انسان در مسير زندگي خود استقلالي نداشته و بايد از آفريدگار خود كمك گيرد. بدين جهت بايد وسيله اي باشد تا در اين فاصله هاي مختلف زماني خدا و رستاخيز و دعوت پيامبران و هدف آفرينش را به ياد او آورد و از غرق شدن در گرداب بي خبري و غفلت حفظش نمايد و نماز اين وظيفة مهم را عهده دار است. انسان، صبحگاهانكه از خواب برمي خيزد، خوابي كه از همه چيز جهان او را بيگانه كرده، برنامه زندگي را مي خواهد شروع كند. قبل از هر چيز به سراغ نماز مي رود و قلب و جان خود را با ياد خدا صفا مي دهد و از او ياري مي گيرد و آماده سعي و تلاش توأم با پاكي و صداقت مي گردد. باز هنگامي كه غرق كارهاي روزانه شد و مدّت زماني گذشت چه بسا ميان او و ياد خدا جدايي افتد وقت نماز ظهر مي شود به سراغ نماز و راز ونياز با معبود مي رود تا اگر گرد غفلت بر قلب او نشسته آنرا شستشو دهد و همين طور نماز عصر و مغرب و عشاء. نكته قابل توجه اين است كه در آيه اي خداوند مي فرمايد: نماز را بپادار تا ياد من باشي امّا در جايي ديگر ياد خودش را آرامش بخش دلها اعلام مي كند «الّا بذكر الله تطمئن القلوب»[۳] و آيات پاياني سوره فجر، خطاب به جانهاي آرامش يافته مي گويد: «يا ايّها النّفس المطمئنه ارجعي الي ربّك راضيّه فادخلي في عبادي و ادخلي جنّتي» اي نفس قدسي مطمئن و دل آرام (به ياد خدا) امروز به حضور پروردگارت بازآي كه تو خشنود(به نعمتهاي ابدي او) و او راضي از (اعمال نيك) توست بازآي و در صف بندگان خاصّ من درآي و با خشنودي در بهشت (رضوان) من داخل شو. حال اگر اين آيات را كنار هم قرار دهيم در مي يابيم كه نماز، ياد خدا را در انسان زنده مي كند، ياد خدا نفس مطمئنّه را به او مي دهد و نفس مطمئنّه هم او را به مقام بندگان خاصّ و بهشت جاويد رهنمون مي كند و شايد همين امر را بتوان رمز تكرار نمازها در طول شبانه روز، پنج مرتبه دانست. وقتي از پيامبر عظيم الشأن اسلام(ص) وقتي از فلسفه نماز مي پرسند حضرت بيست و پنج حكمت براي وجوب نماز ذكر مي نمايد.«نماز از شوايع دين است، و رضاي خدا در نماز است، راه انبياء به سوي خدا مي باشد. براي نمازگزار، دوستي فرشتگان، هدايت و ايمان، نور و معرفت و شناخت خدا، تشخيص حقّ از باطل، بركت در رزق و روزي، و راحتي بدون و سلامت آن و كراهت و ناراحتي شيطان مي باشد. و نماز، سلاح مؤمن عليه كافر و موجب اجابت دعا و قبول اعمال است و زاد و توشة مؤمن عليه كافر و موجب اجابت دعا و قبول اعمال است
به سایت من خوش آمدید (لطفا برای دیدن تمامی مطلب به ادامه ی مطلب بروید) |
کد جمع کردن گوشه ها و چرخش کامل عکس